ശ്രീകൃഷ്ണ ത്വത്പദോപാസനമഭയതമം ബദ്ധമിഥ്യാര്ഥദൃഷ്ടേ-
ര്മര്ത്യസ്യാര്തസ്യ മന്യേ വ്യപസരതി ഭയം യേന സര്വാത്മനൈവ ।
യത്താവത് ത്വത്പ്രണീതാനിഹ ഭജനവിധീനാസ്ഥിതോ മോഹമാര്ഗേ
ധാവന്നപ്യാവൃതാക്ഷഃ സ്ഖലതി ന കുഹചിദ്ദേവദേവാഖിലാത്മന് ॥1॥
ഭൂമന് കായേന വാചാ മുഹുരപി മനസാ ത്വദ്ബലപ്രേരിതാത്മാ
യദ്യത് കുര്വേ സമസ്തം തദിഹ പരതരേ ത്വയ്യസാവര്പയാമി ।
ജാത്യാപീഹ ശ്വപാകസ്ത്വയി നിഹിതമനഃകര്മവാഗിംദ്രിയാര്ഥ-
പ്രാണോ വിശ്വം പുനീതേ ന തു വിമുഖമനാസ്ത്വത്പദാദ്വിപ്രവര്യഃ ॥2॥
ഭീതിര്നാമ ദ്വിതീയാദ്ഭവതി നനു മനഃകല്പിതം ച ദ്വിതീയം
തേനൈക്യാഭ്യാസശീലോ ഹൃദയമിഹ യഥാശക്തി ബുദ്ധ്യാ നിരുംധ്യാമ് ।
മായാവിദ്ധേ തു തസ്മിന് പുനരപി ന തഥാ ഭാതി മായാധിനാഥം
തം ത്വാം ഭക്ത്യാ മഹത്യാ സതതമനുഭജനീശ ഭീതിം വിജഹ്യാമ് ॥3॥
ഭക്തേരുത്പത്തിവൃദ്ധീ തവ ചരണജുഷാം സംഗമേനൈവ പുംസാ-
മാസാദ്യേ പുണ്യഭാജാം ശ്രിയ ഇവ ജഗതി ശ്രീമതാം സംഗമേന ।
തത്സംഗോ ദേവ ഭൂയാന്മമ ഖലു സതതം തന്മുഖാദുന്മിഷദ്ഭി-
സ്ത്വന്മാഹാത്മ്യപ്രകാരൈര്ഭവതി ച സുദൃഢാ ഭക്തിരുദ്ധൂതപാപാ ॥4॥
ശ്രേയോമാര്ഗേഷു ഭക്താവധികബഹുമതിര്ജന്മകര്മാണി ഭൂയോ
ഗായന് ക്ഷേമാണി നാമാന്യപി തദുഭയതഃ പ്രദ്രുതം പ്രദ്രുതാത്മാ ।
ഉദ്യദ്ധാസഃ കദാചിത് കുഹചിദപി രുദന് ക്വാപി ഗര്ജന് പ്രഗായ-
ന്നുന്മാദീവ പ്രനൃത്യന്നയി കുരു കരുണാം ലോകബാഹ്യശ്ചരേയമ് ॥5॥
ഭൂതാന്യേതാനി ഭൂതാത്മകമപി സകലം പക്ഷിമത്സ്യാന് മൃഗാദീന്
മര്ത്യാന് മിത്രാണി ശത്രൂനപി യമിതമതിസ്ത്വന്മയാന്യാനമാനി ।
ത്വത്സേവായാം ഹി സിദ്ധ്യേന്മമ തവ കൃപയാ ഭക്തിദാര്ഢ്യം വിരാഗ-
സ്ത്വത്തത്ത്വസ്യാവബോധോഽപി ച ഭുവനപതേ യത്നഭേദം വിനൈവ ॥6॥
നോ മുഹ്യന് ക്ഷുത്തൃഡാദ്യൈര്ഭവസരണിഭവൈസ്ത്വന്നിലീനാശയത്വാ-
ച്ചിംതാസാതത്യശാലീ നിമിഷലവമപി ത്വത്പദാദപ്രകംപഃ ।
ഇഷ്ടാനിഷ്ടേഷു തുഷ്ടിവ്യസനവിരഹിതോ മായികത്വാവബോധാ-
ജ്ജ്യോത്സ്നാഭിസ്ത്വന്നഖേംദോരധികശിശിരിതേനാത്മനാ സംചരേയമ് ॥7॥
ഭൂതേഷ്വേഷു ത്വദൈക്യസ്മൃതിസമധിഗതൌ നാധികാരോഽധുനാ ചേ-
ത്ത്വത്പ്രേമ ത്വത്കമൈത്രീ ജഡമതിഷു കൃപാ ദ്വിട്സു ഭൂയാദുപേക്ഷാ ।
അര്ചായാം വാ സമര്ചാകുതുകമുരുതരശ്രദ്ധയാ വര്ധതാം മേ
ത്വത്സംസേവീ തഥാപി ദ്രുതമുപലഭതേ ഭക്തലോകോത്തമത്വമ് ॥8॥
ആവൃത്യ ത്വത്സ്വരൂപം ക്ഷിതിജലമരുദാദ്യാത്മനാ വിക്ഷിപംതീ
ജീവാന് ഭൂയിഷ്ഠകര്മാവലിവിവശഗതീന് ദുഃഖജാലേ ക്ഷിപംതീ ।
ത്വന്മായാ മാഭിഭൂന്മാമയി ഭുവനപതേ കല്പതേ തത്പ്രശാംത്യൈ
ത്വത്പാദേ ഭക്തിരേവേത്യവദദയി വിഭോ സിദ്ധയോഗീ പ്രബുദ്ധഃ ॥9॥
ദുഃഖാന്യാലോക്യ ജംതുഷ്വലമുദിതവിവേകോഽഹമാചാര്യവര്യാ-
ല്ലബ്ധ്വാ ത്വദ്രൂപതത്ത്വം ഗുണചരിതകഥാദ്യുദ്ഭവദ്ഭക്തിഭൂമാ ।
മായാമേനാം തരിത്വാ പരമസുഖമയേ ത്വത്പദേ മോദിതാഹേ
തസ്യായം പൂര്വരംഗഃ പവനപുരപതേ നാശയാശേഷരോഗാന് ॥10॥