ബംധുസ്നേഹം വിജഹ്യാം തവ ഹി കരുണയാ ത്വയ്യുപാവേശിതാത്മാ
സര്വം ത്യക്ത്വാ ചരേയം സകലമപി ജഗദ്വീക്ഷ്യ മായാവിലാസമ് ।
നാനാത്വാദ്ഭ്രാംതിജന്യാത് സതി ഖലു ഗുണദോഷാവബോധേ വിധിര്വാ
വ്യാസേധോ വാ കഥം തൌ ത്വയി നിഹിതമതേര്വീതവൈഷമ്യബുദ്ധേഃ ॥1॥
ക്ഷുത്തൃഷ്ണാലോപമാത്രേ സതതകൃതധിയോ ജംതവഃ സംത്യനംതാ-
സ്തേഭ്യോ വിജ്ഞാനവത്ത്വാത് പുരുഷ ഇഹ വരസ്തജ്ജനിര്ദുര്ലഭൈവ ।
തത്രാപ്യാത്മാത്മനഃ സ്യാത്സുഹൃദപി ച രിപുര്യസ്ത്വയി ന്യസ്തചേതാ-
സ്താപോച്ഛിത്തേരുപായം സ്മരതി സ ഹി സുഹൃത് സ്വാത്മവൈരീ തതോഽന്യഃ ॥2॥
ത്വത്കാരുണ്യേ പ്രവൃത്തേ ക ഇവ നഹി ഗുരുര്ലോകവൃത്തേഽപി ഭൂമന്
സര്വാക്രാംതാപി ഭൂമിര്നഹി ചലതി തതസ്സത്ക്ഷമാം ശിക്ഷയേയമ് ।
ഗൃഹ്ണീയാമീശ തത്തദ്വിഷയപരിചയേഽപ്യപ്രസക്തിം സമീരാത്
വ്യാപ്തത്വംചാത്മനോ മേ ഗഗനഗുരുവശാദ്ഭാതു നിര്ലേപതാ ച ॥3
സ്വച്ഛഃ സ്യാം പാവനോഽഹം മധുര ഉദകവദ്വഹ്നിവന്മാ സ്മ ഗൃഹ്ണാം
സര്വാന്നീനോഽപി ദോഷം തരുഷു തമിവ മാം സര്വഭൂതേഷ്വവേയാമ് ।
പുഷ്ടിര്നഷ്ടിഃ കലാനാം ശശിന ഇവ തനോര്നാത്മനോഽസ്തീതി വിദ്യാം
തോയാദിവ്യസ്തമാര്താംഡവദപി ച തനുഷ്വേകതാം ത്വത്പ്രസാദാത് ॥4॥
സ്നേഹാദ്വ്യാധാത്തപുത്രപ്രണയമൃതകപോതായിതോ മാ സ്മ ഭൂവം
പ്രാപ്തം പ്രാശ്നന് സഹേയ ക്ഷുധമപി ശയുവത് സിംധുവത്സ്യാമഗാധഃ ।
മാ പപ്തം യോഷിദാദൌ ശിഖിനി ശലഭവത് ഭൃംഗവത്സാരഭാഗീ
ഭൂയാസം കിംതു തദ്വദ്ധനചയനവശാന്മാഹമീശ പ്രണേശമ് ॥5॥
മാ ബദ്ധ്യാസം തരുണ്യാ ഗജ ഇവ വശയാ നാര്ജയേയം ധനൌഘം
ഹര്താന്യസ്തം ഹി മാധ്വീഹര ഇവ മൃഗവന്മാ മുഹം ഗ്രാമ്യഗീതൈഃ ।
നാത്യാസജ്ജേയ ഭോജ്യേ ഝഷ ഇവ ബലിശേ പിംഗലാവന്നിരാശഃ
സുപ്യാം ഭര്തവ്യയോഗാത് കുരര ഇവ വിഭോ സാമിഷോഽന്യൈര്ന ഹന്യൈ ॥6॥
വര്തേയ ത്യക്തമാനഃ സുഖമതിശിശുവന്നിസ്സഹായശ്ചരേയം
കന്യായാ ഏകശേഷോ വലയ ഇവ വിഭോ വര്ജിതാന്യോന്യഘോഷഃ ।
ത്വച്ചിത്തോ നാവബുധ്യൈ പരമിഷുകൃദിവ ക്ഷ്മാഭൃദായാനഘോഷം
ഗേഹേഷ്വന്യപ്രണീതേഷ്വഹിരിവ നിവസാന്യുംദുരോര്മംദിരേഷു ॥7॥
ത്വയ്യേവ ത്വത്കൃതം ത്വം ക്ഷപയസി ജഗദിത്യൂര്ണനാഭാത് പ്രതീയാം
ത്വച്ചിംതാ ത്വത്സ്വരൂപം കുരുത ഇതി ദൃഢം ശിക്ഷയേ പേശകാരാത് ।
വിഡ്ഭസ്മാത്മാ ച ദേഹോ ഭവതി ഗുരുവരോ യോ വിവേകം വിരക്തിം
ധത്തേ സംചിംത്യമാനോ മമ തു ബഹുരുജാപീഡിതോഽയം വിശേഷാത് ॥8॥
ഹീ ഹീ മേ ദേഹമോഹം ത്യജ പവനപുരാധീശ യത്പ്രേമഹേതോ-
ര്ഗേഹേ വിത്തേ കലത്രാദിഷു ച വിവശിതാസ്ത്വത്പദം വിസ്മരംതി ।
സോഽയം വഹ്നേശ്ശുനോ വാ പരമിഹ പരതഃ സാംപ്രതംചാക്ഷികര്ണ-
ത്വഗ്ജിഹ്വാദ്യാ വികര്ഷംത്യവശമത ഇതഃ കോഽപി ന ത്വത്പദാബ്ജേ ॥9॥
ദുര്വാരോ ദേഹമോഹോ യദി പുനരധുനാ തര്ഹി നിശ്ശേഷരോഗാന്
ഹൃത്വാ ഭക്തിം ദ്രഢിഷ്ഠാം കുരു തവ പദപംകേരുഹേ പംകജാക്ഷ ।
നൂനം നാനാഭവാംതേ സമധിഗതമമും മുക്തിദം വിപ്രദേഹം
ക്ഷുദ്രേ ഹാ ഹംത മാ മാ ക്ഷിപ വിഷയരസേ പാഹി മാം മാരുതേശ ॥10॥