ആദൌ ഹൈരണ്യഗര്ഭീം തനുമവികലജീവാത്മികാമാസ്ഥിതസ്ത്വം
ജീവത്വം പ്രാപ്യ മായാഗുണഗണഖചിതോ വര്തസേ വിശ്വയോനേ ।
തത്രോദ്വൃദ്ധേന സത്ത്വേന തു ഗുണയുഗലം ഭക്തിഭാവം ഗതേന
ഛിത്വാ സത്ത്വം ച ഹിത്വാ പുനരനുപഹിതോ വര്തിതാഹേ ത്വമേവ ॥1॥
സത്ത്വോന്മേഷാത് കദാചിത് ഖലു വിഷയരസേ ദോഷബോധേഽപി ഭൂമന്
ഭൂയോഽപ്യേഷു പ്രവൃത്തിസ്സതമസി രജസി പ്രോദ്ധതേ ദുര്നിവാരാ ।
ചിത്തം താവദ്ഗുണാശ്ച ഗ്രഥിതമിഹ മിഥസ്താനി സര്വാണി രോദ്ധും
തുര്യേ ത്വയ്യേകഭക്തിശ്ശരണമിതി ഭവാന് ഹംസരൂപീ ന്യഗാദീത് ॥2॥
സംതി ശ്രേയാംസി ഭൂയാംസ്യപി രുചിഭിദയാ കര്മിണാം നിര്മിതാനി
ക്ഷുദ്രാനംദാശ്ച സാംതാ ബഹുവിധഗതയഃ കൃഷ്ണ തേഭ്യോ ഭവേയുഃ ।
ത്വം ചാചഖ്യാഥ സഖ്യേ നനു മഹിതതമാം ശ്രേയസാം ഭക്തിമേകാം
ത്വദ്ഭക്ത്യാനംദതുല്യഃ ഖലു വിഷയജുഷാം സമ്മദഃ കേന വാ സ്യാത് ॥3॥
ത്വത്ഭക്ത്യാ തുഷ്ടബുദ്ധേഃ സുഖമിഹ ചരതോ വിച്യുതാശസ്യ ചാശാഃ
സര്വാഃ സ്യുഃ സൌഖ്യമയ്യഃ സലിലകുഹരഗസ്യേവ തോയൈകമയ്യഃ ।
സോഽയം ഖല്വിംദ്രലോകം കമലജഭവനം യോഗസിദ്ധീശ്ച ഹൃദ്യാഃ
നാകാംക്ഷത്യേതദാസ്താം സ്വയമനുപതിതേ മോക്ഷസൌഖ്യേഽപ്യനീഹഃ ॥4॥
ത്വദ്ഭക്തോ ബാധ്യമാനോഽപി ച വിഷയരസൈരിംദ്രിയാശാംതിഹേതോ-
ര്ഭക്ത്യൈവാക്രമ്യമാണൈഃ പുനരപി ഖലു തൈര്ദുര്ബലൈര്നാഭിജയ്യഃ ।
സപ്താര്ചിര്ദീപിതാര്ചിര്ദഹതി കില യഥാ ഭൂരിദാരുപ്രപംചം
ത്വദ്ഭക്ത്യോഘേ തഥൈവ പ്രദഹതി ദുരിതം ദുര്മദഃ ക്വേംദ്രിയാണാമ് ॥5॥
ചിത്താര്ദ്രീഭാവമുച്ചൈര്വപുഷി ച പുലകം ഹര്ഷവാഷ്പം ച ഹിത്വാ
ചിത്തം ശുദ്ധ്യേത്കഥം വാ കിമു ബഹുതപസാ വിദ്യയാ വീതഭക്തേഃ ।
ത്വദ്ഗാഥാസ്വാദസിദ്ധാംജനസതതമരീമൃജ്യമാനോഽയമാത്മാ
ചക്ഷുര്വത്തത്ത്വസൂക്ഷ്മം ഭജതി ന തു തഥാഽഭ്യസ്തയാ തര്കകോട്യാ॥6॥
ധ്യാനം തേ ശീലയേയം സമതനുസുഖബദ്ധാസനോ നാസികാഗ്ര-
ന്യസ്താക്ഷഃ പൂരകാദ്യൈര്ജിതപവനപഥശ്ചിത്തപദ്മം ത്വവാംചമ്।
ഊര്ധ്വാഗ്രം ഭാവയിത്വാ രവിവിധുശിഖിനഃ സംവിചിംത്യോപരിഷ്ടാത്
തത്രസ്ഥം ഭാവയേ ത്വാം സജലജലധരശ്യാമലം കോമലാംഗമ് ॥7॥
ആനീലശ്ലക്ഷ്ണകേശം ജ്വലിതമകരസത്കുംഡലം മംദഹാസ-
സ്യംദാര്ദ്രം കൌസ്തുഭശ്രീപരിഗതവനമാലോരുഹാരാഭിരാമമ് ।
ശ്രീവത്സാംകം സുബാഹും മൃദുലസദുദരം കാംചനച്ഛായചേലം
ചാരുസ്നിഗ്ധോരുമംഭോരുഹലലിതപദം ഭാവയേഽഹം ഭവംതമ് ॥8॥
സര്വാംഗേഷ്വംഗ രംഗത്കുതുകമിതി മുഹുര്ധാരയന്നീശ ചിത്തം
തത്രാപ്യേകത്ര യുംജേ വദനസരസിജേ സുംദരേ മംദഹാസേ
തത്രാലീനം തു ചേതഃ പരമസുഖചിദദ്വൈതരൂപേ വിതന്വ-
ന്നന്യന്നോ ചിംതയേയം മുഹുരിതി സമുപാരൂഢയോഗോ ഭവേയമ് ॥9॥
ഇത്ഥം ത്വദ്ധ്യാനയോഗേ സതി പുനരണിമാദ്യഷ്ടസംസിദ്ധയസ്താഃ
ദൂരശ്രുത്യാദയോഽപി ഹ്യഹമഹമികയാ സംപതേയുര്മുരാരേ ।
ത്വത്സംപ്രാപ്തൌ വിലംബാവഹമഖിലമിദം നാദ്രിയേ കാമയേഽഹം
ത്വാമേവാനംദപൂര്ണം പവനപുരപതേ പാഹി മാം സര്വതാപാത് ॥10॥