പ്രഹ്ലാദനാരദപരാശരപുംഡരീക-
വ്യാസാംബരീഷശുകശൌനകഭീഷ്മകാവ്യാഃ ।
രുക്മാംഗദാര്ജുനവസിഷ്ഠവിഭീഷണാദ്യാ
ഏതാനഹം പരമഭാഗവതാന് നമാമി ॥ 1॥
ലോമഹര്ഷണ ഉവാച ।
ധര്മോ വിവര്ധതി യുധിഷ്ഠിരകീര്തനേന
പാപം പ്രണശ്യതി വൃകോദരകീര്തനേന ।
ശത്രുര്വിനശ്യതി ധനംജയകീര്തനേന
മാദ്രീസുതൌ കഥയതാം ന ഭവംതി രോഗാഃ ॥ 2॥
ബ്രഹ്മോവാച ।
യേ മാനവാ വിഗതരാഗപരാഽപരജ്ഞാ
നാരായണം സുരഗുരും സതതം സ്മരംതി ।
ധ്യാനേന തേന ഹതകില്ബിഷ ചേതനാസ്തേ
മാതുഃ പയോധരരസം ന പുനഃ പിബംതി ॥ 3॥
ഇംദ്ര ഉവാച ।
നാരായണോ നാമ നരോ നരാണാം
പ്രസിദ്ധചൌരഃ കഥിതഃ പൃഥിവ്യാമ് ।
അനേകജന്മാര്ജിതപാപസംചയം
ഹരത്യശേഷം സ്മൃതമാത്ര ഏവ യഃ ॥ 4॥
യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
മേഘശ്യാമം പീതകൌശേയവാസം
ശ്രീവത്സാംകം കൌസ്തുഭോദ്ഭാസിതാംഗമ് ।
പുണ്യോപേതം പുംഡരീകായതാക്ഷം
വിഷ്ണും വംദേ സര്വലോകൈകനാഥമ് ॥ 5॥
ഭീമ ഉവാച ।
ജലൌഘമഗ്നാ സചരാഽചരാ ധരാ
വിഷാണകോട്യാഽഖിലവിശ്വമൂര്തിനാ ।
സമുദ്ധൃതാ യേന വരാഹരൂപിണാ
സ മേ സ്വയംഭൂര്ഭഗവാന് പ്രസീദരു ॥ 6॥
അര്ജുന ഉവാച ।
അചിംത്യമവ്യക്തമനംതമവ്യയം
വിഭും പ്രഭും ഭാവിതവിശ്വഭാവനമ് ।
ത്രൈലോക്യവിസ്താരവിചാരകാരകം
ഹരിം പ്രപന്നോഽസ്മി ഗതിം മഹാത്മനാമ് ॥ 7॥
നകുല ഉവാച ।
യദി ഗമനമധസ്താത് കാലപാശാനുബംധാദ്
യദി ച കുലവിഹീനേ ജായതേ പക്ഷികീടേ ।
കൃമിശതമപി ഗത്വാ ധ്യായതേ ചാംതരാത്മാ
മമ ഭവതു ഹൃദിസ്ഥാ കേശവേ ഭക്തിരേകാ ॥ 8॥
സഹദേവ ഉവാച ।
തസ്യ യജ്ഞവരാഹസ്യ വിഷ്ണോരതുലതേജസഃ ।
പ്രണാമം യേ പ്രകുര്വംതി തേഷാമപി നമോ നമഃ ॥ 9॥
കുംതീ ഉവാച ।
സ്വകര്മഫലനിര്ദിഷ്ടാം യാം യാം യോനിം വ്രജാമ്യഹമ് ।
തസ്യാം തസ്യാം ഹൃഷീകേശ ത്വയി ഭക്തിര്ദൃഢാഽസ്തു മേ ॥ 10॥
മാദ്രീ ഉവാച ।
കൃഷ്ണേ രതാഃ കൃഷ്ണമനുസ്മരംതി
രാത്രൌ ച കൃഷ്ണം പുനരുത്ഥിതാ യേ ।
തേ ഭിന്നദേഹാഃ പ്രവിശംതി കൃഷ്ണേ
ഹവിര്യഥാ മംത്രഹുതം ഹുതാശേ ॥ 11॥
ദ്രൌപദീ ഉവാച ।
കീടേഷു പക്ഷിഷു മൃഗേഷു സരീസൃപേഷു
രക്ഷഃപിശാചമനുജേഷ്വപി യത്ര യത്ര ।
ജാതസ്യ മേ ഭവതു കേശവ ത്വത്പ്രസാദാത്
ത്വയ്യേവ ഭക്തിരചലാഽവ്യഭിചാരിണീ ച ॥ 12॥
സുഭദ്രാ ഉവാച ।
ഏകോഽപി കൃഷ്ണസ്യ കൃതഃ പ്രണാമോ
ദശാശ്വമേധാവഭൃഥേന തുല്യഃ ।
ദശാശ്വമേധീ പുനരേതി ജന്മ
കൃഷ്ണപ്രണാമീ ന പുനര്ഭവായ ॥ 13॥
അഭിമന്യുരുവാച ।
ഗോവിംദ ഗോവിംദ ഹരേ മുരാരേ
ഗോവിംദ ഗോവിംദ മുകുംദ കൃഷ്ണ
ഗോവിംദ ഗോവിംദ രഥാംഗപാണേ ।
ഗോവിംദ ഗോവിംദ നമാമി നിത്യമ് ॥ 14॥
ധൃഷ്ടദ്യുമ്ന ഉവാച ।
ശ്രീരാമ നാരായണ വാസുദേവ
ഗോവിംദ വൈകുംഠ മുകുംദ കൃഷ്ണ ।
ശ്രീകേശവാനംത നൃസിംഹ വിഷ്ണോ
മാം ത്രാഹി സംസാരഭുജംഗദഷ്ടമ് ॥ 15॥
സാത്യകിരുവാച ।
അപ്രമേയ ഹരേ വിഷ്ണോ കൃഷ്ണ ദാമോദരാഽച്യുത ।
ഗോവിംദാനംത സര്വേശ വാസുദേവ നമോഽസ്തു തേ ॥ 16॥
ഉദ്ധവ ഉവാച ।
വാസുദേവം പരിത്യജ്യ യോഽന്യം ദേവമുപാസതേ ।
തൃഷിതോ ജാഹ്നവീതീരേ കൂപം ഖനതി ദുര്മതിഃ ॥ 17॥
ധൌമ്യ ഉവാച ।
അപാം സമീപേ ശയനാസനസ്ഥിതേ
ദിവാ ച രാത്രൌ ച യഥാധിഗച്ഛതാ ।
യദ്യസ്തി കിംചിത് സുകൃതം കൃതം മയാ
ജനാര്ദനസ്തേന കൃതേന തുഷ്യതു ॥ 18॥
സംജയ ഉവാച ।
ആര്താ വിഷണ്ണാഃ ശിഥിലാശ്ച ഭീതാ
ഘോരേഷു വ്യാഘ്രാദിഷു വര്തമാനാഃ ।
സംകീര്ത്യ നാരായണശബ്ദമാത്രം
വിമുക്തദുഃഖാഃ സുഖിനോ ഭവംതി ॥ 19॥
അക്രൂര ഉവാച ।
അഹം തു നാരായണദാസദാസ-
ദാസസ്യ ദാസസ്യ ച ദാസദാസഃ ।
അന്യോ ന ഹീശോ ജഗതോ നരാണാം
തസ്മാദഹം ധന്യതരോഽസ്മി ലോകേ ॥ 20॥
വിരാട ഉവാച ।
വാസുദേവസ്യ യേ ഭക്താഃ ശാംതാസ്തദ്ഗതചേതസഃ ।
തേഷാം ദാസസ്യ ദാസോഽഹം ഭവേയം ജന്മജന്മനി ॥ 21॥
ഭീഷ്മ ഉവാച ।
വിപരീതേഷു കാലേഷു പരിക്ഷീണേഷു ബംധുഷു ।
ത്രാഹി മാം കൃപയാ കൃഷ്ണ ശരണാഗതവത്സല ॥ 22॥
ദ്രോണ ഉവാച ।
യേ യേ ഹതാശ്ചക്രധരേണ ദൈത്യാം-
സ്ത്രൈലോക്യനാഥേന ജനാര്ദനേന ।
തേ തേ ഗതാ വിഷ്ണുപുരീം പ്രയാതാഃ
ക്രോധോഽപി ദേവസ്യ വരേണ തുല്യഃ ॥ 23॥
കൃപാചാര്യ ഉവാച ।
മജ്ജന്മനഃ ഫലമിദം മധുകൈടഭാരേ
മത്പ്രാര്ഥനീയ മദനുഗ്രഹ ഏഷ ഏവ ।
ത്വദ്ഭൃത്യഭൃത്യപരിചാരകഭൃത്യഭൃത്യ-
ഭൃത്യസ്യ ഭൃത്യ ഇതി മാം സ്മര ലോകനാഥ ॥ 24॥
അശ്വത്ഥാമ ഉവാച ।
ഗോവിംദ കേശവ ജനാര്ദന വാസുദേവ
വിശ്വേശ വിശ്വ മധുസൂദന വിശ്വരൂപ ।
ശ്രീപദ്മനാഭ പുരുഷോത്തമ ദേഹി ദാസ്യം
നാരായണാച്യുത നൃസിംഹ നമോ നമസ്തേ ॥ 25॥
കര്ണ ഉവാച ।
നാന്യം വദാമി ന ശ‍ഋണോമി ന ചിംതയാമി
നാന്യം സ്മരാമി ന ഭജാമി ന ചാശ്രയാമി ।
ഭക്ത്യാ ത്വദീയചരണാംബുജമാദരേണ
ശ്രീശ്രീനിവാസ പുരുഷോത്തമ ദേഹി ദാസ്യമ് ॥ 26॥
ധൃതരാഷ്ട്ര ഉവാച ।
നമോ നമഃ കാരണവാമനായ
നാരായണായാമിതവിക്രമായ ।
ശ്രീശാര്ങ്ഗചക്രാസിഗദാധരായ
നമോഽസ്തു തസ്മൈ പുരുഷോത്തമായ ॥ 27॥
ഗാംധാരീ ഉവാച ।
ത്വമേവ മാതാ ച പിതാ ത്വമേവ
ത്വമേവ ബംധുശ്ച സഖാ ത്വമേവ ।
ത്വമേവ വിദ്യാ ദ്രവിണം ത്വമേവ
ത്വമേവ സര്വം മമ ദേവ ദേവ ॥ 28॥
ദ്രുപദ ഉവാച ।
യജ്ഞേശാച്യുത ഗോവിംദ മാധവാനംത കേശവ ।
കൃഷ്ണ വിഷ്ണോ ഹൃഷീകേശ വാസുദേവ നമോഽസ്തു തേ ॥ 29॥
ജയദ്രഥ ഉവാച ।
നമഃ കൃഷ്ണായ ദേവായ ബ്രഹ്മണേഽനംതശക്തയേ ।
യോഗേശ്വരായ യോഗായ ത്വാമഹം ശരണം ഗതഃ ॥ 30॥
വികര്ണ ഉവാച ।
കൃഷ്ണായ വാസുദേവായ ദേവകീനംദനായ ച ।
നംദഗോപകുമാരായ ഗോവിംദായ നമോ നമഃ ॥ 31॥
വിരാട ഉവാച ।
നമോ ബ്രഹ്മണ്യദേവായ ഗോബ്രാഹ്മണഹിതായ ച ।
ജഗദ്ധിതായ കൃഷ്ണായ ഗോവിംദായ നമോ നമഃ ॥ 32॥
ശല്യ ഉവാച ।
അതസീപുഷ്പസംകാശം പീതവാസസമച്യുതമ് ।
യേ നമസ്യംതി ഗോവിംദം തേഷാം ന വിദ്യതേ ഭയമ് ॥ 33॥
ബലഭദ്ര ഉവാച ।
കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ കൃപാലോ ത്വമഗതീനാം ഗതിര്ഭവ ।
സംസാരാര്ണവമഗ്നാനാം പ്രസീദ പുരുഷോത്തമ ॥ 34॥
ശ്രീകൃഷ്ണ ഉവാച ।
കൃഷ്ണ കൃഷ്ണേതി കൃഷ്ണേതി യോ മാം സ്മരതി നിത്യശഃ ।
ജലം ഭിത്വാ യഥാ പദ്മം നരകാദുദ്ധരാമ്യഹമ് ॥ 35॥
ശ്രീകൃഷ്ണ ഉവാച ।
നിത്യം വദാമി മനുജാഃ സ്വയമൂര്ധ്വബാഹു-
ര്യോ മാം മുകുംദ നരസിംഹ ജനാര്ദനേതി ।
ജീവോ ജപത്യനുദിനം മരണേ രണേ വാ
പാഷാണകാഷ്ഠസദൃശായ ദദാമ്യഭീഷ്ടമ് ॥ 36॥
ഈശ്വര ഉവാച ।
സകൃന്നാരായണേത്യുക്ത്വാ പുമാന് കല്പശതത്രയമ് ।
ഗംഗാദിസര്വതീര്ഥേഷു സ്നാതോ ഭവതി പുത്രക ॥ 37॥
സൂത ഉവാച ।
തത്രൈവ ഗംഗാ യമുനാ ച തത്ര
ഗോദാവരീ സിംധു സരസ്വതീ ച ।
സര്വാണി തീര്ഥാനി വസംതി തത്ര
യത്രാച്യുതോദാര കഥാപ്രസംഗഃ ॥ 38॥
യമ ഉവാച ।
നരകേ പച്യമാനം തു യമേനം പരിഭാഷിതമ് ।
കിം ത്വയാ നാര്ചിതോ ദേവഃ കേശവഃ ക്ലേശനാശനഃ ॥ 35॥
നാരദ ഉവാച ।
ജന്മാംതരസഹസ്രേണ തപോധ്യാനസമാധിനാ ।
നരാണാം ക്ഷീണപാപാനാം കൃഷ്ണേ ഭക്തിഃ പ്രജായതേ ॥ 40॥
പ്രഹ്ലാദ ഉവാച ।
നാഥ യോനിസഹസ്രേഷു യേഷു യേഷു വ്രജാമ്യഹമ് ।
തേഷു തേഷ്വചലാ ഭക്തിരച്യുതാഽസ്തു സദാ ത്വയി ॥ 41॥
യാ പ്രീതിരവിവേകനാം വിഷയേഷ്വനപായിനി ।
ത്വാമനുസ്മരതഃ സാ മേ ഹൃദയാന്മാഽപസര്പതു ॥ 42॥
വിശ്വാമിത്ര ഉവാച ।
കിം തസ്യ ദാനൈഃ കിം തീര്ഥൈഃ കിം തപോഭിഃ കിമധ്വരൈഃ ।
യോ നിത്യം ധ്യായതേ ദേവം നാരായണമനന്യധീഃ ॥ 43॥
ജമദഗ്നിരുവാച ।
നിത്യോത്സവോ ഭവേത്തേഷാം നിത്യം നിത്യം ച മംഗലമ് ।
യേഷാം ഹൃദിസ്ഥോ ഭഗവാന്മംഗലായതനം ഹരിഃ ॥ 44॥
ഭരദ്വാജ ഉവാച ।
ലാഭസ്തേഷാം ജയസ്തേഷാം കുതസ്തേഷാം പരാജയഃ ।
യേഷാമിംദീശ്വരശ്യാമോ ഹൃദയസ്ഥോ ജനാര്ദനഃ ॥ 45॥
ഗൌതമ ഉവാച ।
ഗോകോടിദാനം ഗ്രഹണേഷു കാശീ-
പ്രയാഗഗംഗായുതകല്പവാസഃ ।
യജ്ഞായുതം മേരുസുവര്ണദാനം
ഗോവിംദനാമസ്മരണേന തുല്യമ് ॥ 46॥
അഗ്നിരുവാച ।
ഗോവിംദേതി സദാ സ്നാനം ഗോവിംദേതി സദാ ജപഃ ।
ഗോവിംദേതി സദാ ധ്യാനം സദാ ഗോവിംദകീര്തനമ് ॥ 47॥
ത്ര്യക്ഷരം പരമം ബ്രഹ്മ ഗോവിംദ ത്ര്യക്ഷരം പരമ് ।
തസ്മാദുച്ചാരിതം യേന ബ്രഹ്മഭൂയായ കല്പതേ ॥ 48॥
വേദവ്യാസ ഉവാച ।
അച്യുതഃ കല്പവൃക്ഷോഽസാവനംതഃ കാമധേനു വൈ ।
ചിംതാമണിസ്തു ഗോവിംദോ ഹരേര്നാമ വിചിംതയേത് ॥ 49॥
ഇംദ്ര ഉവാച ।
ജയതു ജയതു ദേവോ ദേവകീനംദനോഽയം
ജയതു ജയതു കൃഷ്ണോ വൃഷ്ണിവംശപ്രദീപഃ ।
ജയതു ജയതു മേഘശ്യാമലഃ കോമലാംഗോ
ജയതു ജയതു പൃഥ്വീഭാരനാശോ മുകുംദഃ ॥ 50॥
പിപ്പലായന ഉവാച ।
ശ്രീമന്നൃസിംഹവിഭവേ ഗരുഡധ്വജായ
താപത്രയോപശമനായ ഭവൌഷധായ ।
കൃഷ്ണായ വൃശ്ചികജലാഗ്നിഭുജംഗരോഗ-
ക്ലേശവ്യയായ ഹരയേ ഗുരവേ നമസ്തേ ॥ 51॥
ആവിര്ഹോത്ര ഉവാച ।
കൃഷ്ണ ത്വദീയപദപംകജപംജരാംതേ
അദ്യൈവ മേ വിശതു മാനസരാജഹംസഃ ।
പ്രാണപ്രയാണസമയേ കഫവാതപിത്തൈഃ
കംഠാവരോധനവിധൌ സ്മരണം കുതസ്തേ ॥ 52॥
വിദുര ഉവാച ।
ഹരേര്നാമൈവ നാമൈവ നാമൈവ മമ ജീവനമ് ।
കലൌ നാസ്ത്യേവ നാസ്ത്യേവ നാസ്ത്യേവ ഗതിരന്യഥാ ॥ 53॥
വസിഷ്ഠ ഉവാച ।
കൃഷ്ണേതി മംഗലം നാമ യസ്യ വാചി പ്രവര്തതേ ।
ഭസ്മീഭവംതി തസ്യാശു മഹാപാതകകോടയഃ ॥ 54॥
അരുംധത്യുവാച ।
കൃഷ്ണായ വാസുദേവായ ഹരയേ പരമാത്മനേ ।
പ്രണതക്ലേശനാശായ ഗോവിംദായ നമോ നമഃ ॥ 55॥
കശ്യപ ഉവാച ।
കൃഷ്ണാനുസ്മരണാദേവ പാപസംഘട്ടപംജരമ് ।
ശതധാ ഭേദമാപ്നോതി ഗിരിര്വജ്രഹതോ യഥാ ॥ 56॥
ദുര്യോധന ഉവാച ।
ജാനാമി ധര്മം ന ച മേ പ്രവൃത്തി-
ര്ജാനാമി പാപം ന ച മേ നിവൃത്തിഃ ।
കേനാപി ദേവേന ഹൃദി സ്ഥിതേന
യഥാ നിയുക്തോഽസ്മി തഥാ കരോമി ॥ 57॥
യംത്രസ്യ മമ ദോഷേണ ക്ഷമ്യതാം മധുസൂദന ।
അഹം യംത്രം ഭവാന് യംത്രീ മമ ദോഷോ ന ദീയതാമ് ॥ 58॥
ഭൃഗുരുവാച ।
നാമൈവ തവ ഗോവിംദ നാമ ത്വത്തഃ ശതാധികമ് ।
ദദാത്ത്യുച്ചാരണാന്മുക്തിഃ ഭവാനഷ്ടാംഗയോഗതഃ ॥ 59॥
ലോമശ ഉവാച ।
നമാമി നാരായണ പാദപംകജം
കരോമി നാരായണപൂജനം സദാ ।
വദാമി നാരായണനാമ നിര്മലം
സ്മരാമി നാരായണതത്ത്വമവ്യയമ് ॥ 60॥
ശൌനക ഉവാച ।
സ്മൃതേഃ സകലകല്യാണം ഭജനം യസ്യ ജായതേ ।
പുരുഷം തമജം നിത്യം വ്രജാമി ശരണം ഹരിമ് ॥ 61॥
ഗര്ഗ ഉവാച ।
നാരായണേതി മംത്രോഽസ്തി വാഗസ്തി വശവര്തിനീ ।
തഥാപി നരകേ ഘോരേ പതംതീത്യദ്ഭുതം മഹത് ॥ 62॥
ദാല്ഭ്യ ഉവാച ।
കിം തസ്യ ബഹുഭിര്മംത്രൈര്ഭക്തിര്യസ്യ ജനാര്ദനേ ।
നമോ നാരായണായേതി മംത്രഃ സര്വാര്ഥസാധാകേ ॥ 63॥
വൈശംപായന ഉവാച ।
യത്ര യോഗേശ്വരഃ കൃഷ്ണോ യത്ര പാര്ഥോ ധനുര്ധരഃ ।
തത്ര ശ്രീര്വിജയോ ഭൂതിര്ധ്രുവാ നീതിര്മതിര്മമ ॥ 64॥
അഗ്നിരുവാച ।
ഹരിര്ഹരതി പാപാനി ദുഷ്ടചിത്തൈരപി സ്മൃതഃ ।
അനിച്ഛയാപി സംസ്പൃഷ്ടോ ദഹത്യേവ ഹി പാവകഃ ॥ 65॥
പരമേശ്വര ഉവാച ।
സകൃദുച്ചരിതം യേന ഹരിരിത്യക്ഷരദ്വയമ് ।
ലബ്ധഃ പരികരസ്തേന മോക്ഷായ ഗമനം പ്രതി ॥ 66॥
പുലസ്ത്യ ഉവാച ।
ഹേ ജിഹ്വേ രസസാരജ്ഞേ സര്വദാ മധുരപ്രിയേ ।
നാരായണാഖ്യപീയൂഷം പിബ ജിഹ്വേ നിരംതരമ് ॥ 67॥
വ്യാസ ഉവാച ।
സത്യം സത്യം പുനഃ സത്യം സത്യം സത്യം വദാമ്യഹമ് ।
നാസ്തി വേദാത്പരം ശാസ്ത്രം ന ദേവഃ കേശവാത്പരഃ ॥ 68॥
ധന്വംതരിരുവാച ।
അച്യുതാനംത ഗോവിംദ നാമോച്ചാരണഭേഷജാത് ।
നശ്യംതി സകലാ രോഗാഃ സത്യം സത്യം വദാമ്യഹമ് ॥ 69॥
മാര്കംഡേയ ഉവാച ।
സ്വര്ഗദം മോക്ഷദം ദേവം സുഖദം ജഗതോ ഗുരുമ് ।
കഥം മുഹുര്തമപി തം വാസുദേവം ന ചിംതയേത് ॥ 70॥
അഗസ്ത്യ ഉവാച ।
നിമിഷം നിമിഷാര്ധം വാ പ്രാണിനാം വിഷ്ണുചിംതനമ് ।
തത്ര തത്ര കുരുക്ഷേത്രം പ്രയാഗോ നൈമിഷം വരമ് ॥ 71॥
വാമദേവ ഉവാച ।
നിമിഷം നിമിഷാര്ധം വാ പ്രാണിനാം വിഷ്ണുചിംതനമ് ।
കല്പകോടിസഹസ്രാണി ലഭതേ വാംഛിതം ഫലമ് ॥ 72॥
ശുക ഉവാച ।
ആലോഡ്യ സര്വശാസ്ത്രാണി വിചാര്യ ച പുനഃ പുനഃ ।
ഇദമേകം സുനിഷ്പന്നം ധ്യേയോ നാരായണഃ സദാ ॥ 73॥
ശ്രീമഹാദേവ ഉവാച ।
ശരീരേ ജര്ജരീഭൂതേ വ്യാധിഗ്രസ്തേ കലേവരേ ।
ഔഷധം ജാഹ്നവീതോയം വൈദ്യോ നാരായണോ ഹരിഃ ॥ 74॥
ശൌനക ഉവാച ।
ഭോജനാച്ഛാദനേ ചിംതാം വൃഥാ കുര്വംതി വൈഷ്ണവാഃ ।
യോഽസൌ വിശ്വംഭരോ ദേവഃ സ കിം ഭക്താനുപേക്ഷതേ ॥ 75॥
സനത്കുമാര ഉവാച ।
യസ്യ ഹസ്തേ ഗദാ ചക്രം ഗരുഡോ യസ്യ വാഹനമ് ।
ശംഖചക്രഗദാപദ്മീ സ മേ വിഷ്ണുഃ പ്രസീദതു ॥ 76॥
ഏവം ബ്രഹ്മാദയോ ദേവാ ഋഷയശ്ച തപോധനാഃ ।
കീര്തയംതി സുരശ്രേഷ്ഠമേവം നാരായണം വിഭുമ് ॥ 77॥
ഇദം പവിത്രമായുഷ്യം പുണ്യം പാപപ്രണാശനമ് ।
ദുഃസ്വപ്നനാശനം സ്തോത്രം പാംഡവൈഃ പരികീര്തിതമ് ॥ 78॥
യഃ പഠേത്പ്രാതരുത്ഥായ ശുചിസ്തദ്ഗതമാനസഃ ।
ഗവാം ശതസഹസ്രസ്യ സമ്യഗ്ദത്തസ്യ യത്ഫലമ് ॥ 79॥
തത്ഫലം സമവാപ്നോതി യഃ പഠേദിതി സംസ്തവമ് ।
സര്വപാപവിനിര്മുക്തോ വിഷ്ണുലോകം സ ഗച്ഛതി ॥ 80॥
ഗംഗാ ഗീതാ ച ഗായത്രീ ഗോവിംദോ ഗരുഡധ്വജഃ ।
ഗകാരൈഃ പംചഭിര്യുക്തഃ പുനര്ജന്മ ന വിദ്യതേ ॥ 81॥
ഗീതാം യഃ പഠതേ നിത്യം ശ്ലോകാര്ധം ശ്ലോകമേവ വാ ।
മുച്യതേ സര്വപാപേഭ്യോ വിഷ്ണുലോകം സ ഗച്ഛതി ॥ 82॥
ഇതി പാംഡവഗീതാ അഥവാ പ്രപന്നഗീതാ സമാപ്താ ।
ഓം തത്സത് ।