॥ തൃതീയമുംഡകേ ദ്വിതീയഃ ഖംഡഃ ॥
സ വേദൈതത് പരമം ബ്രഹ്മ ധാമ
യത്ര വിശ്വം നിഹിതം ഭാതി ശുഭ്രമ് ।
ഉപാസതേ പുരുഷം-യേഁ ഹ്യകാമാസ്തേ
ശുക്രമേതദതിവര്തംതി ധീരാഃ ॥ 1॥
കാമാന് യഃ കാമയതേ മന്യമാനഃ
സ കാമഭിര്ജായതേ തത്ര തത്ര ।
പര്യാപ്തകാമസ്യ കൃതാത്മനസ്തു
ഇഹൈവ സര്വേ പ്രവിലീയംതി കാമാഃ ॥ 2॥
നായമാത്മാ പ്രവചനേന ലഭ്യോ
ന മേധയാ ന ബഹുനാ ശ്രുതേന ।
യമേവൈഷ വൃണുതേ തേന ലഭ്യ-
സ്തസ്യൈഷ ആത്മാ വിവൃണുതേ തനൂം സ്വാമ് ॥ 3॥
നായമാത്മാ ബലഹീനേന ലഭ്യോ
ന ച പ്രമാദാത് തപസോ വാപ്യലിംഗാത് ।
ഏതൈരുപായൈര്യതതേ യസ്തു വിദ്വാം-
സ്തസ്യൈഷ ആത്മാ വിശതേ ബ്രഹ്മധാമ ॥ 4॥
സംപ്രാപ്യൈനമൃഷയോ ജ്ഞാനതൃപ്താഃ
കൃതാത്മാനോ വീതരാഗാഃ പ്രശാംതാഃ
തേ സര്വഗം സര്വതഃ പ്രാപ്യ ധീരാ
യുക്താത്മാനഃ സര്വമേവാവിശംതി ॥ 5॥
വേദാംതവിജ്ഞാനസുനിശ്ചിതാര്ഥാഃ
സംന്യാസയോഗാദ് യതയഃ ശുദ്ധസത്ത്വാഃ ।
തേ ബ്രഹ്മലോകേഷു പരാംതകാലേ
പരാമൃതാഃ പരിമുച്യംതി സര്വേ ॥ 6॥
ഗതാഃ കലാഃ പംചദശ പ്രതിഷ്ഠാ
ദേവാശ്ച സര്വേ പ്രതിദേവതാസു ।
കര്മാണി വിജ്ഞാനമയശ്ച ആത്മാ
പരേഽവ്യയേ സര്വേ ഏകീഭവംതി ॥ 7॥
യഥാ നദ്യഃ സ്യംദമാനാഃ സമുദ്രേഽ
സ്തം ഗച്ഛംതി നാമരൂപേ വിഹായ ।
തഥാ വിദ്വാന് നാമരൂപാദ്വിമുക്തഃ
പരാത്പരം പുരുഷമുപൈതി ദിവ്യമ് ॥ 8॥
സ യോ ഹ വൈ തത് പരമം ബ്രഹ്മ വേദ
ബ്രഹ്മൈവ ഭവതി നാസ്യാബ്രഹ്മവിത്കുലേ ഭവതി ।
തരതി ശോകം തരതി പാപ്മാനം ഗുഹാഗ്രംഥിഭ്യോ
വിമുക്തോഽമൃതോ ഭവതി ॥ 9॥
തദേതദൃചാഽഭ്യുക്തമ് ।
ക്രിയാവംതഃ ശ്രോത്രിയാ ബ്രഹ്മനിഷ്ഠാഃ
സ്വയം ജുഹ്വത ഏകര്ഷിം ശ്രദ്ധയംതഃ ।
തേഷാമേവൈതാം ബ്രഹ്മവിദ്യാം-വഁദേത
ശിരോവ്രതം-വിഁധിവദ് യൈസ്തു ചീര്ണമ് ॥ 10॥
തദേതത് സത്യമൃഷിരംഗിരാഃ
പുരോവാച നൈതദചീര്ണവ്രതോഽധീതേ ।
നമഃ പരമൃഷിഭ്യോ നമഃ പരമൃഷിഭ്യഃ ॥ 11॥
॥ ഇതി മുംഡകോപനിഷദി തൃതീയമുംഡകേ ദ്വിതീയഃ ഖംഡഃ ॥
॥ ഇത്യഥര്വവേദീയ മുംഡകോപനിഷത്സമാപ്താ ॥
ഓം ഭ॒ദ്രം കര്ണേ॑ഭിഃ ശൃണു॒യാമ॑ ദേവാഃ । ഭ॒ദ്രം പ॑ശ്യേമാ॒ക്ഷഭി॒-ര്യജ॑ത്രാഃ । സ്ഥി॒രൈരംഗൈ᳚സ്തുഷ്ടു॒വാഗ്മ് സ॑സ്ത॒നൂഭിഃ॑ । വ്യശേ॑മ ദേ॒വഹി॑തം॒-യഁദായുഃ॑ । സ്വ॒സ്തി ന॒ ഇംദ്രോ॑ വൃ॒ദ്ധശ്ര॑വാഃ । സ്വ॒സ്തി നഃ॑ പൂ॒ഷാ വി॒ശ്വവേ॑ദാഃ । സ്വ॒സ്തി ന॒സ്താര്ക്ഷ്യോ॒ അരി॑ഷ്ടനേമിഃ । സ്വ॒സ്തി നോ॒ ബൃഹ॒സ്പതി॑-ര്ദധാതു ॥
ഓം ശാംതിഃ॒ ശാംതിഃ॒ ശാംതിഃ॑ ॥
॥ ഓം ശാംതിഃ ശാംതിഃ ശാംതിഃ ॥