పఠంతో నామాని ప్రమదభరసింధౌ నిపతితాః
స్మరంతో రూపం తే వరద కథయంతో గుణకథాః ।
చరంతో యే భక్తాస్త్వయి ఖలు రమంతే పరమమూ-
నహం ధన్యాన్ మన్యే సమధిగతసర్వాభిలషితాన్ ॥1॥
గదక్లిష్టం కష్టం తవ చరణసేవారసభరేఽ-
ప్యనాసక్తం చిత్తం భవతి బత విష్ణో కురు దయామ్ ।
భవత్పాదాంభోజస్మరణరసికో నామనివహా-
నహం గాయం గాయం కుహచన వివత్స్యామి విజనే ॥2॥
కృపా తే జాతా చేత్కిమివ న హి లభ్యం తనుభృతాం
మదీయక్లేశౌఘప్రశమనదశా నామ కియతీ ।
న కే కే లోకేఽస్మిన్ననిశమయి శోకాభిరహితా
భవద్భక్తా ముక్తాః సుఖగతిమసక్తా విదధతే ॥3॥
మునిప్రౌఢా రూఢా జగతి ఖలు గూఢాత్మగతయో
భవత్పాదాంభోజస్మరణవిరుజో నారదముఖాః ।
చరంతీశ స్వైరం సతతపరినిర్భాతపరచి –
త్సదానందాద్వైతప్రసరపరిమగ్నాః కిమపరమ్ ॥4॥
భవద్భక్తిః స్ఫీతా భవతు మమ సైవ ప్రశమయే-
దశేషక్లేశౌఘం న ఖలు హృది సందేహకణికా ।
న చేద్వ్యాసస్యోక్తిస్తవ చ వచనం నైగమవచో
భవేన్మిథ్యా రథ్యాపురుషవచనప్రాయమఖిలమ్ ॥5॥
భవద్భక్తిస్తావత్ ప్రముఖమధురా త్వత్ గుణరసాత్
కిమప్యారూఢా చేదఖిలపరితాపప్రశమనీ ।
పునశ్చాంతే స్వాంతే విమలపరిబోధోదయమిల-
న్మహానందాద్వైతం దిశతి కిమతః ప్రార్థ్యమపరమ్ ॥6॥
విధూయ క్లేశాన్మే కురు చరణయుగ్మం ధృతరసం
భవత్క్షేత్రప్రాప్తౌ కరమపి చ తే పూజనవిధౌ ।
భవన్మూర్త్యాలోకే నయనమథ తే పాదతులసీ-
పరిఘ్రాణే ఘ్రాణం శ్రవణమపి తే చారుచరితే ॥7॥
ప్రభూతాధివ్యాధిప్రసభచలితే మామకహృది
త్వదీయం తద్రూపం పరమసుఖచిద్రూపముదియాత్ ।
ఉదంచద్రోమాంచో గలితబహుహర్షాశ్రునివహో
యథా విస్మర్యాసం దురుపశమపీడాపరిభవాన్ ॥8॥
మరుద్గేహాధీశ త్వయి ఖలు పరాంచోఽపి సుఖినో
భవత్స్నేహీ సోఽహం సుబహు పరితప్యే చ కిమిదమ్ ।
అకీర్తిస్తే మా భూద్వరద గదభారం ప్రశమయన్
భవత్ భక్తోత్తంసం ఝటితి కురు మాం కంసదమన ॥9॥
కిముక్తైర్భూయోభిస్తవ హి కరుణా యావదుదియా-
దహం తావద్దేవ ప్రహితవివిధార్తప్రలపితః ।
పురః క్లృప్తే పాదే వరద తవ నేష్యామి దివసా-
న్యథాశక్తి వ్యక్తం నతినుతినిషేవా విరచయన్ ॥10॥