ఆనందరూప భగవన్నయి తేఽవతారే
ప్రాప్తే ప్రదీప్తభవదంగనిరీయమాణైః ।
కాంతివ్రజైరివ ఘనాఘనమండలైర్ద్యా-
మావృణ్వతీ విరురుచే కిల వర్షవేలా ॥1॥
ఆశాసు శీతలతరాసు పయోదతోయై-
రాశాసితాప్తివివశేషు చ సజ్జనేషు ।
నైశాకరోదయవిధౌ నిశి మధ్యమాయాం
క్లేశాపహస్త్రిజగతాం త్వమిహావిరాసీః ॥2॥
బాల్యస్పృశాఽపి వపుషా దధుషా విభూతీ-
రుద్యత్కిరీటకటకాంగదహారభాసా ।
శంఖారివారిజగదాపరిభాసితేన
మేఘాసితేన పరిలేసిథ సూతిగేహే ॥3॥
వక్షఃస్థలీసుఖనిలీనవిలాసిలక్ష్మీ-
మందాక్షలక్షితకటాక్షవిమోక్షభేదైః ।
తన్మందిరస్య ఖలకంసకృతామలక్ష్మీ-
మున్మార్జయన్నివ విరేజిథ వాసుదేవ ॥4॥
శౌరిస్తు ధీరమునిమండలచేతసోఽపి
దూరస్థితం వపురుదీక్ష్య నిజేక్షణాభ్యామ్ ॥
ఆనందవాష్పపులకోద్గమగద్గదార్ద్ర-
స్తుష్టావ దృష్టిమకరందరసం భవంతమ్ ॥5॥
దేవ ప్రసీద పరపూరుష తాపవల్లీ-
నిర్లూనదాత్రసమనేత్రకలావిలాసిన్ ।
ఖేదానపాకురు కృపాగురుభిః కటాక్షై-
రిత్యాది తేన ముదితేన చిరం నుతోఽభూః ॥6॥
మాత్రా చ నేత్రసలిలాస్తృతగాత్రవల్యా
స్తోత్రైరభిష్టుతగుణః కరుణాలయస్త్వమ్ ।
ప్రాచీనజన్మయుగలం ప్రతిబోధ్య తాభ్యాం
మాతుర్గిరా దధిథ మానుషబాలవేషమ్ ॥7॥
త్వత్ప్రేరితస్తదను నందతనూజయా తే
వ్యత్యాసమారచయితుం స హి శూరసూనుః ।
త్వాం హస్తయోరధృత చిత్తవిధార్యమార్యై-
రంభోరుహస్థకలహంసకిశోరరమ్యమ్ ॥8॥
జాతా తదా పశుపసద్మని యోగనిద్రా ।
నిద్రావిముద్రితమథాకృత పౌరలోకమ్ ।
త్వత్ప్రేరణాత్ కిమివ చిత్రమచేతనైర్యద్-
ద్వారైః స్వయం వ్యఘటి సంఘటితైః సుగాఢమ్ ॥9॥
శేషేణ భూరిఫణవారితవారిణాఽథ
స్వైరం ప్రదర్శితపథో మణిదీపితేన ।
త్వాం ధారయన్ స ఖలు ధన్యతమః ప్రతస్థే
సోఽయం త్వమీశ మమ నాశయ రోగవేగాన్ ॥10॥