వృకభృగుమునిమోహిన్యంబరీషాదివృత్తే-
ష్వయి తవ హి మహత్త్వం సర్వశర్వాదిజైత్రమ్ ।
స్థితమిహ పరమాత్మన్ నిష్కలార్వాగభిన్నం
కిమపి యదవభాతం తద్ధి రూపం తవైవ ॥1॥
మూర్తిత్రయేశ్వరసదాశివపంచకం యత్
ప్రాహుః పరాత్మవపురేవ సదాశివోఽస్మిన్ ।
తత్రేశ్వరస్తు స వికుంఠపదస్త్వమేవ
త్రిత్వం పునర్భజసి సత్యపదే త్రిభాగే ॥2॥
తత్రాపి సాత్త్వికతనుం తవ విష్ణుమాహు-
ర్ధాతా తు సత్త్వవిరలో రజసైవ పూర్ణః ।
సత్త్వోత్కటత్వమపి చాస్తి తమోవికార-
చేష్టాదికంచ తవ శంకరనామ్ని మూర్తౌ ॥3॥
తం చ త్రిమూర్త్యతిగతం పరపూరుషం త్వాం
శర్వాత్మనాపి ఖలు సర్వమయత్వహేతోః ।
శంసంత్యుపాసనవిధౌ తదపి స్వతస్తు
త్వద్రూపమిత్యతిదృఢం బహు నః ప్రమాణమ్ ॥4॥
శ్రీశంకరోఽపి భగవాన్ సకలేషు తావ-
త్త్వామేవ మానయతి యో న హి పక్షపాతీ ।
త్వన్నిష్ఠమేవ స హి నామసహస్రకాది
వ్యాఖ్యాత్ భవత్స్తుతిపరశ్చ గతిం గతోఽంతే ॥5॥
మూర్తిత్రయాతిగమువాచ చ మంత్రశాస్త్ర-
స్యాదౌ కలాయసుషమం సకలేశ్వరం త్వామ్ ।
ధ్యానం చ నిష్కలమసౌ ప్రణవే ఖలూక్త్వా
త్వామేవ తత్ర సకలం నిజగాద నాన్యమ్ ॥6॥
సమస్తసారే చ పురాణసంగ్రహే
విసంశయం త్వన్మహిమైవ వర్ణ్యతే ।
త్రిమూర్తియుక్సత్యపదత్రిభాగతః
పరం పదం తే కథితం న శూలినః ॥7॥
యత్ బ్రాహ్మకల్ప ఇహ భాగవతద్వితీయ-
స్కంధోదితం వపురనావృతమీశ ధాత్రే ।
తస్యైవ నామ హరిశర్వముఖం జగాద
శ్రీమాధవః శివపరోఽపి పురాణసారే ॥8॥
యే స్వప్రకృత్యనుగుణా గిరిశం భజంతే
తేషాం ఫలం హి దృఢయైవ తదీయభక్త్యా।
వ్యాసో హి తేన కృతవానధికారిహేతోః
స్కందాదికేషు తవ హానివచోఽర్థవాదైః ॥9॥
భూతార్థకీర్తిరనువాదవిరుద్ధవాదౌ
త్రేధార్థవాదగతయః ఖలు రోచనార్థాః ।
స్కాందాదికేషు బహవోఽత్ర విరుద్ధవాదా-
స్త్వత్తామసత్వపరిభూత్యుపశిక్షణాద్యాః ॥10॥
యత్ కించిదప్యవిదుషాఽపి విభో మయోక్తం
తన్మంత్రశాస్త్రవచనాద్యభిదృష్టమేవ ।
వ్యాసోక్తిసారమయభాగవతోపగీత
క్లేశాన్ విధూయ కురు భక్తిభరం పరాత్మన్ ॥11॥