॥ सप्तमः सर्गः ॥
॥ नागरनारायणः ॥
अत्रांतरे च कुलटाकुलवर्त्मपात-संजातपातक इव स्फुटलांछनश्रीः ।
वृंदावनांतरमदीपयदंशुजालै-र्दिक्सुंदरीवदनचंदनबिंदुरिंदुः ॥ 40 ॥
प्रसरति शशधरबिंबे विहितविलंबे च माधवे विधुरा ।
विरचितविविधविलापं सा परितापं चकारोच्चैः ॥ 41 ॥
॥ गीतं 13 ॥
कथितसमयेऽपि हरिरहह न ययौ वनम् ।
मम विफलमिदममलरूपमपि यौवनम् ॥
यामि हे कमिह शरणं सखीजनवचनवंचिता ॥ 1 ॥
यदनुगमनाय निशि गहनमपि शीलितम् ।
तेन मम हृदयमिदमसमशरकीलितम् ॥ 2 ॥
मम मरणमेव वरमतिवितथकेतना ।
किमिह विषहामि विरहानलचेतना ॥ 3 ॥
मामहह विधुरयति मधुरमधुयामिनी ।
कापि हरिमनुभवति कृतसुकृतकामिनी ॥ 4 ॥
अहह कलयामि वलयादिमणीभूषणम् ।
हरिविरहदहनवहनेन बहुदूषणम् ॥ 5 ॥
कुसुमसुकुमारतनुमतनुशरलीलया ।
स्रगपि हृदि हंति मामतिविषमशीलया ॥ 6 ॥
अहमिह निवसामि नगणितवनवेतसा ।
स्मरति मधुसूदनो मामपि न चेतसा ॥ 7 ॥
हरिचरणशरणजयदेवकविभारती ।
वसतु हृदि युवतिरिव कोमलकलावती ॥ 8 ॥
तत्किं कामपि कामिनीमभिसृतः किं वा कलाकेलिभि-र्बद्धो बंधुभिरंधकारिणि वनोपांते किमु भ्राम्यति ।
कांतः क्लांतमना मनागपि पथि प्रस्थातुमेवाक्षमः संकेतीकृतमंजुवंजुललताकुंजेऽपि यन्नागतः ॥ 42 ॥
अथागतां माधवमंतरेण सखीमियं वीक्ष्य विषादमूकाम् ।
विशंक्माना रमितं कयापि जनार्दनं दृष्टवदेतदाह ॥ 43 ॥
॥ गीतं 14 ॥
स्मरसमरोचितविरचितवेशा ।
गलितकुसुमदरविलुलितकेशा ॥
कापि मधुरिपुणा विलसति युवतिरधिकगुणा ॥ 1 ॥
हरिपरिरंभणवलितविकारा ।
कुचकलशोपरि तरलितहारा ॥ 2 ॥
विचलदलकललिताननचंद्रा ।
तदधरपानरभसकृततंद्रा ॥ 3 ॥
चंचलकुंडलदलितकपोला ।
मुखरितरसनजघनगलितलोला ॥ 4 ॥
दयितविलोकितलज्जितहसिता ।
बहुविधकूजितरतिरसरसिता ॥ 5 ॥
विपुलपुलकपृथुवेपथुभंगा ।
श्वसितनिमीलितविकसदनंगा ॥ 6 ॥
श्रमजलकणभरसुभगशरीरा ।
परिपतितोरसि रतिरणधीरा ॥ 7 ॥
श्रीजयदेवभणितहरिरमितम् ।
कलिकलुषं जनयतु परिशमितम् ॥ 8 ॥
विरहपांडुमुरारिमुखांबुज-द्युतिरियं तिरयन्नपि चेतनाम् ।
विधुरतीव तनोति मनोभुवः सहृदये हृदये मदनव्यथाम् ॥ 44 ॥
॥ गीतं 15 ॥
समुदितमदने रमणीवदने चुंबनवलिताधरे ।
मृगमदतिलकं लिखति सपुलकं मृगमिव रजनीकरे ॥
रमते यमुनापुलिनवने विजयी मुरारिरधुना ॥ 1 ॥
घनचयरुचिरे रचयति चिकुरे तरलिततरुणानने ।
कुरबककुसुमं चपलासुषमं रतिपतिमृगकानने ॥ 2 ॥
घटयति सुघने कुचयुगगगने मृगमदरुचिरूषिते ।
मणिसरममलं तारकपटलं नखपदशशिभूषिते ॥ 3 ॥
जितबिसशकले मृदुभुजयुगले करतलनलिनीदले ।
मरकतवलयं मधुकरनिचयं वितरति हिमशीतले ॥ 4 ॥
रतिगृहजघने विपुलापघने मनसिजकनकासने ।
मणिमयरसनं तोरणहसनं विकिरति कृतवासने ॥ 5 ॥
चरणकिसलये कमलानिलये नखमणिगणपूजिते ।
बहिरपवरणं यावकभरणं जनयति हृदि योजिते ॥ 6 ॥
रमयति सदृशं कामपि सुभृशं खलहलधरसोदरे ।
किमफलमवसं चिरमिह विरसं वद सखि विटपोदरे ॥ 7 ॥
इह रसभणने कृतहरिगुणने मधुरिपुपदसेवके ।
कलियुगचरितं न वसतु दुरितं कविनृपजयदेवके ॥ 8 ॥
नायातः सखि निर्दयो यदि शठस्त्वं दूति किं दूयसे स्वच्छंदं बहुवल्लभः स रमते किं तत्र ते दूषणम् ।
पश्याद्य प्रियसम्गमाय दयितस्याकृष्यमाणं गणै-रुत्कंठार्तिभरादिव स्फुटदिदं चेतः स्वयं यास्यति ॥ 45 ॥
॥ गीतं 16 ॥
अनिलतरलकुवलयनयनेन ।
तपति न सा किसलयशयनेन ॥
सखि या रमिता वनमालिना ॥ 1 ॥
विकसितसरसिजललितमुखेन ।
स्फुटति न सा मनसिजविशिखेन ॥ 2 ॥
अमृतमधुरमृदुतरवचनेन ।
ज्वलति न सा मलयजपवनेन ॥ 3 ॥
स्थलजलरुहरुचिकरचरणेन ।
लुठति न सा हिमकरकिरणेन ॥ 4 ॥
सजलजलदसमुदयरुचिरेण ।
दलति न सा हृदि चिरविरहेण ॥ 5 ॥
कनकनिकषरुचिशुचिवसनेन ।
श्वसति न सा परिजनहसनेन ॥ 6 ॥
सकलभुवनजनवरतरुणेन ।
वहति न सा रुजमतिकरुणेन ॥ 7 ॥
श्रीजयदेवभणितवचनेन ।
प्रविशतु हरिरपि हृदयमनेन ॥ 8 ॥
मनोभवानंदन चंदनानिल प्रसीद रे दक्षिण मुंच वामताम् ।
क्षणं जगत्प्राण विधाय माधवं पुरो मम प्राणहरो भविष्यसि ॥ 46 ॥
रिपुरिव सखीसंवासोऽयं शिखीव हिमानिलो विषमिव सुधारश्मिर्यस्मिंदुनोति मनोगते ।
हृदयमदये तस्मिन्नेवं पुनर्वलते बलात् कुवलयदृशां वामः कामो निकामनिरंकुशः ॥ 47 ॥
बाधां विधेहि मलयानिल पंचबाण प्राणान्गृहाण न गृहं पुनराश्रयिष्ये ।
किं ते कृतांतभगिनि क्षमया तरंगै-रंगानि सिंच मम शाम्यतु देहदाहः ॥ 48 ॥
प्रातर्नीलनिचोलमच्युतमुरस्संवीतपीतांबरम्
रधायाश्कितं विलोक्य हसति स्वैरं सखीमंडले ।
व्रीडाचंचलमंचलं नयनयोराधाय राधानने
स्वादुस्मेरमुखोऽयमस्तु जगदानंदाय नंदात्मजः॥ (कस्मिंश्चन पाठांतरे इदं पद्यं विद्यते)
॥ इति गीतगोविंदे विप्रलब्धावर्णने नागनारायणो नाम सप्तमः सर्गः ॥